Ergens op een plek, vast niet zo heel ver hier vandaan, woont een prins. Ik heb hem (waarschijnlijk) nog nooit ontmoet, maar ik ken zijn prinsesje (en die kent hij weer niet).
Ik heb al een beetje gehoord hoe de prins eruit ziet en als ik zo naar mijn kleine prinsesje kijk, moet hij wel een hele knappe prins zijn.
Dat hij lief is, was al lang duidelijk. Hij zorgde er immers edelmoedig voor dat ook zíjn kleine prinsesje bij mij in mijn buik mocht groeien en verder bij mij mag opgroeien.
Lieve prins, ik had mijn prinsesje meer dan graag een papa gegund, maar omdat ik alleen maar verliefd kan worden op lieve prinsessen, had ik jou nodig. Dat je dat begrijpt, daar ben ik je zó dankbaar voor!
Ik hoop je nog een keer te ontmoeten en je dat te zeggen. Misschien als mijn kleine meisje 16 wordt en zij jou voor heel eventjes mag ontmoeten?
Tot die tijd geef ik je alvast denkbeeldig een hand (en voorzichtig een knuffel).
Fijne Vaderdag Prinsendag, lieve, mooie prins!
Een gedachte over “Prinsendag”